Mam z tym problem, JPII jest dla mnie wielkim autorytetem w sprawach wiary, ale przede wszystkim nauczył ludzi miłości, szkoda, że wielu na krótko, ale zawsze....
Mam dwie przyjaciółki, obie wierzące, jedna bezkrytycznie, można nawet powiedzieć fanatycznie, druga ma wciąż jakieś wątpliwości, ostatnio na tle przestępstw wśród księży.
Otóż doszło do ostrego spięcia, byłam tego świadkiem i nie znalazłam słów, żeby uniknąć obrazy  na śmierć i życie.
Pierwsza jest niezwykle apodyktyczna, samolubna i z trudem wybacza, druga jest ... no człowiekiem, kochającym ludzi, pełna zalet i wad.
Otóż druga, zapytała pierwszą, dlaczego JPII nakrył KK swoim płaszczem, zarówno tych grzeszących ojców jak i tych sprawiedliwych, dlaczego tak ważnym było, by to co dzieje się pod płaszczem nie ujrzało światła dziennego? Może nie dosłownie, ale mniej więcej od tego się zaczęło, nie potrafię przytoczyć całej sprzeczki, potem kłótni, argumenty szybko się skończyły, więc w ruch poszli znani nam księża m.in Mieczysław Maliński swego czasu rzucono na niego podejrzenie współpracy i na tym rzuceniu sprawa się zakończyła... Siedziałam i milczałam i zastanawiam się teraz co mam zrobić, jak je pogodzić i jak tę naszą przyjaźń uchronić przed zatonięciem?