Toż to prawdziwie KOSMICZNA JAJA w tym wątku się objawiają....

Mnóstwo nieporozumień i mylnych interpretacji narosło wokół zagadnień judaizmu i tekstów Tory!

Jest ich więcej, niż możemy przypuszczać.

Oto jeden ważny przykład: historia Abrahama i Izaaka funkcjonuje zazwyczaj w naszej kulturze jako "ofiarowanie Izaaka", podczas gdy w judaizmie określana jest mianem Akedat Jicchak, czyli "Związanie Izaaka".

Bóg nakazuje Abrahamowi złożyć swojego syna - Izaaka w ofierze. Abraham jest posłuszny. Zabiera syna i wędrują razem do góry Morija. Tam Abraham stawia ołtarz i przygotowuje stos. Wznosi nóż nad synem. Wtedy jednak Bóg go powstrzymuje: ofiarą, która Abraham złoży na ołtarzu, ma być baran zaplątany rogami w pobliskie krzaki.

             Chrześcijańskie interpretacje widzą w tym zapowiedź ofiary Jezusa (analogia:  złożenie syna w ofierze dla Boga; stos  - metaforą krzyża)


Kierkegaard pisze  "Lęk i drżenie".

Herling Grudzinski - "Ofiarowanie".


W ten sposób umyka konkluzja całej opowieści.


Pointa zostaje zaprzepaszczona: składanie ofiary z syna jest przecież tym, czego Bóg NIE CHCE!

Tora jest pierwszym w historii ludzkości tekstem, który pokazuje Boga powstrzymującego ojca przed złożeniem ofiary z syna.

Z dzisiejszego punktu widzenia składanie ofiary z własnego dziecka, w ogóle składanie ofiary z człowieka - jest uważane za potworne barbarzyństwo.

Ale nie zapominajmy, że mówimy o czasach, od których minęły ponad 3000 lat! Składanie ofiar z ludzi właśnie dzięki Torze i jej zasadom etycznym wydaje nam się dziś totalnie niemoralne.
A przecież w tamtych czasach było zjawiskiem nierzadkim, a może nawet powszechnym.
Abraham pewnie o tym wiedział. Zapewne miał świadomość, że jego sąsiedzi składają ofiary z ludzi, także z własnych dzieci.

Tora wspomina przecież, że nawet później, kilkaset lat po Abrahamie:

"Kiedy król Moabu ujrzał, że nie może sprostać bitwie, wziął ze sobą siedmiuset mężów dobywających miecza, aby przebić się do króla Edomu, lecz nie zdołał. Wtedy wziął syna swego pierworodnego, który miał po nim panować, i złożył go jako ofiarę całopalną na murze. Wówczas wielkie oburzenie ogarnęło Izraelitów, tak iż odeszli od niego i wrócili do swojego kraju."  (Księga Królewska II, 3: 26,27)

Składanie ofiar z ludzi, aby przebłagać bogów, aby zapewnić sobie ich przychylność - zastali konkwistadorzy w Ameryce Południowej jeszcze 2500 lat po czasach Abrahama.

Tora wyraźnie przeciwstawia się poświęcaniu ludzi, składaniu z nich ofiar.

Historia Izaaka i Abrahama pokazuje wolę Boga, który po to każe wędrować ojcu i synowi trzy dni przez pustynię do miejsca, gdzie później zbudowana została I i II Swiatynia Jerozolimska (i gdzie, przez cały okres istnienia Światyń, składano ofiary ze zwierząt) - po to, aby poddać próbie wiarę Abrahama, ale też właśnie po to, aby mu powiedzieć jak najdobitniej: NIE CHCĘ ofiary z syna! Nie chcę ofiary z ludzi!

Później Tora powtarza to zalecenie w formie przykazań:

"Nie bedziesz dawał dziecka swojego, aby było przeprowadzone przez ogień dla Molocha, nie bedziesz w ten sposób bezcześcił imienia Boga swojego. Ja jestem Pan! " (Księga Kapłańska, 18:21)

oraz

"Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary" (Księga Powtórzonego Prawa 18:10)

Odczytywanie tekstów Tory wymaga często wyraźnego dostrzeżenia kontekstu kulturowego, w którym rozgrywają się przedstawiane wydarzenia.

"Okrutny Bóg polecający ojcu zamordowanie syna" - jest odczytaniem dzisiejszym, całkowicie osadzonym w naszym świecie etycznym, w którym domaganie się poświęcenia życia dziecka jest niewyobrażalnym okrucieństwem - a więc jest odczytaniem błędnym, a co najmniej niepełnym.

Gdy uwzględnimy jednak kontekst ówczesnej epoki - zobaczymy głębszy i prawdziwy sens tej opowieści: pojawi się w niej wówczas moralny Bóg, który raz na zawsze zakazuje składania ofiary z człowieka.